 |
| Αγάπιος Καρτσωνάκης - Παπα-Νουφράκης Λευτέρης |
 |
| Παπά Λευτέρης Νουφράκης από τις Αλώνες Ρεθύμνου Νούφρη τον λέγαν τον παπά κι΄ήταν απο τσ΄Αλώνες, που΄ψαλλε στην Αγιά Σοφιά και δάκρυσαν οι εικόνες |
Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο για την εκπλήρωση του πιο μεγάλου Ελληνικού ονείρου...
Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία, από τον ηρωικό παπά - Λευτέρη Νουφράκη.
Σίγουρα οι περισσότεροι Νεοέλληνες το αγνοούμε.
Το όνομα του λιονταρόψυχου Κρητικού δε λέει τίποτε στο νου και στην καρδιά μας.
Κι όμως αυτός ο απλός παπάς από τις Αλώνες Ρεθύμνου σήκωσε πάνω στους ώμους του και ζωντάνεψε, έστω και για λίγο, ένα από τα πιο επικά, πιο ιερά, πιο άγια όνειρα του Γένους.
Όσο κι αν έψαξα δε βρήκα πουθενά τίποτε που να θυμίζει στους Νεοέλληνες τον ηρωικό παπά και την παράτολμη ηρωική πράξη του.
Δεν υπάρχει καμία προτομή του στο χωριό του, στην πόλη του Ρεθύμνου, στον περίβολο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης ή σε κάποια πλατεία της πρωτεύουσας της Ελλάδας.
Κανένας δρόμος, έστω και ο πιο ασήμαντος, δε φέρει το επικό όνομά του.
Καμία αναφορά δε γίνεται στη ζωή και στη δράση του στα πλαίσια της τοπικής ή της εθνικής μας ιστορίας.
Τίποτε απ' όλα δεν έχει γίνει! Όχι γι αυτόν.
Αυτός το χρέος του το έκαμε χωρίς να αποβλέπει σε κανενός είδους ανταπόδοση. Αλλά για μας, για μας που έχουμε ανάγκη από τέτοια ηρωικά πρότυπα, από ισχυρά στηρίγματα, για να, μπορέσουμε να κρατήσουμε και να διασώσουμε ό,τι είναι δυνατόν από την ταυτότητά μας, από τα ιδανικά του γένους μας, από την ίδια την ψυχή μας.
Σήμερα μάλιστα που φριχτή "νέα τάξη" πραγμάτων καταδυναστεύει και απειλεί τη ζωή μας, σήμερα που κινδυνεύουμε να χάσουμε την ταυτότητά μας μέσα στο μεγάλο χωνευτήρι λαών και πολιτισμών, που λέγεται "Ευρωπαϊκή Ένωση", σήμερα που οι Λουδοβίκοι της διεθνούς σκηνής και πραγματικότητας δεν κρατάνε πια ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα, αλλά "υπερασπίζονται" τα ανθρώπινα δικαιώματα όπου, όποτε και αν τους συμφέρει και τα καταπατούν βάναυσα και ανεπαίσχυντα, όταν η υπεράσπισή τους έρχεται σε αντίθεση με τις επιδιώξεις τους, είναι ανάγκη επιτακτική να προβάλλονται εθνικές μορφές σαν τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη και παράτολμες ηρωικές πράξεις σαν τη Λειτουργία που τέλεσε στην Αγια-Σοφιά το Γενάρη του 1919.
Είναι ανάγκη αυτές οι μορφές να υψώνονται ως σύμβολα γνήσιου και άδολου πατριωτισμού, αληθινού αγώνα κι αυτοθυσίας.
Γιατί τότε και μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα αντέξουμε ως Έθνος στις συμπληγάδες της σύγχρονης ζοφερής "νέας αταξίας" που επικρατεί στη διεθνή σκηνή χωρίς να σέβεται τίποτε καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου, καθετί που είναι αντίθετο με τα συμφέροντά της και τις επιδιώξεις της.
Τότε σίγουρα θα εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε και να αγωνιζόμαστε με ηρωισμό και αυτοθυσία για την αλληλεγγύη, τη συναδέλφωση και την ειρηνική συμβίωση όλων ανεξαιρέτως των λαών της γης, γιατί όλοι έχουν αναμφισβήτητα τα ίδια δικαιώματα στη ζωή και στην απολαβή των αγαθών, τα οποία τόσο πλούσια σκόρπισε σ' αυτή τη γη το χέρι του Δημιουργού.
Υ.Γ: Να συμπηρώσουμε ότι ο Παπά Λευτέρης Νουφράκης
πέθανε στην Αθήνα στους αμπελόκηπους υστερα απο κρυοπαγήματα στην Αλβανία. οταν
κηρύχθηκε ο πόλεμος πήγε εθελοντής ενω είχε βγει στη σύνταξη! Μετά το Αλβανικό
νοσηλεύτικε στα Γιάννενα και επέστρεψε στην Αθήνα όπου στις 5-8-1941 πέθανε
 |
| Με νοσοκόμες και Έλληνα αξιωματικό στο νοσοκομείο της Σμύρνης |
τα
κρυοπαγήματα
επιδεινώθηκαν
μετά από τραυμα που ειχε στο πόδι από μάχη στη Σμύρνη της Μικρασιας
Νιώθω τεράστια τιμή και χρέος που ο
Παπά-Λευτέρης Νουφράκης ήταν 1ος
ξάδερφος του προπάππου μου δηλαδή
θείος του Παππού μου (Στελής
Νουφράκης). Μακάρι να μπορούσα να του
μοιάσω, έστω, και κατ' ελάχιστο. Πόσο
διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν οι
σημερινοί μας πολιτικοί αλλά και εμείς οι
ίδιοι είχαμε το σθένος, τη περηφάνια και
τη τόλμη του Παπά Λευτέρη Νουφράκη;
.jpg)
